''Jij bent één van ons" sprak een kennis van mijn moeder tegen mij toen ik ongeveer 17 jaar was en wees naar mij met een kromme vinger. Ik was daar niet meteen blij mee, want zij was zo'n vrouw waar in die tijd over gefluisterd werd en wat men precies fluisterde kon ik nog niet helemaal volgen, dus ik probeerde me er van los te maken. Maar toch wist ze me te overtuigen bij haar langs te komen en leerde mij de Tarot. Toen begreep ik wat dat “één van ons inhield” en door de Tarot, en misschien ook wel door de rust, dat ik niet de enige was in die tijd die "dingen zag", viel alles op zijn plaats.
De kaarten hielpen mijn gedachten vorm te geven. Het feit dat ik altijd kleuren zag om mensen heen en ook vage “andere" mensen mocht daar gezegd worden en werd niet afgedaan als fantasie of erger nog...gekte! Het zelfvertrouwen wat zij mij gaf was de start van mijn ontwikkeling. Alles leek daarna vanzelf te gebeuren: ik heb als medium voor zalen gestaan, maar daar werd ik te klein gehouden met de dingen te verwoorden die ik zag. Niet alles kon gezegd worden met al die mensen erbij, maar ook dat loste zich vanzelf op.
Men begon bij mij langs te komen om te horen wat ik doorkreeg. In de loop der jaren kwamen er voor mij als medium steeds meer paranormale onderwerpen bij: hand lezen, hypnose, numerologie, en vooral aura lezen, want nog steeds staat alles in de aura, heden, verleden, toekomst. De mens is net een komeet: jij bent het sterretje en in de staart beweegt heden, verleden en toekomst mee. Daar draait alles om. Mijn "werk" is mijn be-roeping; nog elke dag mag ik in mijn paranormale praktijk als medium met mensen bezig zijn die problemen hebben, of een geliefde hebben verloren, want ook de andere wereld maakt deel uit van mijn leven. Ik voel me dan ook zeer vereerd dat zij mij hebben uitgekozen om hun tolk als medium te zijn.
